Meteoclub.gr

Cretaforce

Στο Meteoclub.gr βρίσκονται συνδεδεμένοι 214 καιρόφιλοι και 2 ερασιτέχνες μετεωρολόγοι σε εγρήγορση

Πα03292024

Last updateΠε, 28 Μαρ 2024 7pm

Στηρίξτε τη σελίδα μας κάνοντας μια δωρεά 
Back Βρίσκεστε εδώ: Αρχική Θέματα Εγκυκλοπαίδεια Η κλιματολογία των ετησίων ανέμων

Η κλιματολογία των ετησίων ανέμων

Η ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΤΗΣΙΩΝ ΑΝΕΜΩΝ

Στο παρόν άρθρο/μελέτη, θα περιγράψουμε τον μηχανισμό των ετησίων ανέμων, τις ατμοσφαιρικές συνθήκες που οδηγούν στην εκδήλωσή τους, τη συχνότητά τους καθώς και τις μεταβολές που έχουν παρατηρηθεί όσον αφορά την ένταση και τη διάρκειά τους.

Ως όρος, οι Ετησίες Ανεμοι (αγγλικά: EtesianWinds, διεθνώς καθιερωμένος όρος στους κύκλους των κλιματολόγων), έλκει την καταγωγή του, αυτούσια από τον αντίστοιχο αρχαιοελληνικό όρο ‘ετησίας’ (πληθ. ετησίες), ο οποίος αναφέρεται συχνάκις από τους αρχαίους Ελληνες συγγραφείς. Ο όρος υποδηλώνει την σταθερή εμφάνισή τους κάθε έτος.                  Η νεοελληνική γλώσσα ωστόσο –επηρεασμένη από πλήθος τουρκογενών όρων– προτιμά τον όρο ‘μελτέμι’, εκ του τουρκικού meltem που σημαίνει ‘θαλάσσιος άνεμος’, μιας και το ρεύμα των ανέμων αυτών επηρεάζει τη δυτική (αιγαιακή) ακτογραμμή της Τουρκίας.

Η θερινή ατμοσφαιρική κυκλοφορία στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου (ΑΜ), χαρακτηρίζεται από δεσπόζοντες βοριάδες, ενεργοποιούμενοικατά τη θερινή περίοδο, μέσω της ισχυρής ζωνικής διαβάθμισης της ατμοσφαιρικής πίεσης (βαροβαθμίδα) ανάμεσα στην παρουσία υψηλών ατμοσφαιρικών πιέσεων στην δυτική και κεντρική Ευρώπη και τη σκάφη χαμηλών πιέσεων στην Περσία, η οποία ουσιαστικά αποτελεί δυτική προέκταση του μαζικού ασιατικού χαμηλού, το οποίο σχηματίζει το θερμικό χαμηλό της Ανατολίας (σχήμα 1).

sxima1

Σχήμα 1: Κλιματολογία Ιουλίου μέσης ατμοσφαιρικής πίεσης στην επιφάνεια της θάλασσας (MSLP) και η διέυθυνση των ανέμων (τόξα) στο ύψος των 1000 hPa.

Η ρηχή οριζόντια μεταφορά ψυχρών αερίνω μαζών που φέρουν οι ετησίες, μετριάζουν σε εντυπωσιακό βαθμό τις υψηλές θερινές θερμοκρασίες και το αίσθημα της δυσφορίας στην υπό εξέταση γεωγραφική περιοχή. Ο καναλισμός τους ενισχύεται και από την αδιαβατική θέρμανσή τους, που έχει ως αποτέλεσμα την αποτροπή σχηματισμού νεφώσεων (νεφοδιάλυση), το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τον ιδιαίτερα αίθιο, λαμπρό και φωτεινό ουρανό, ένα ιδιαίτερο γνώρισμα του Μεσογειακού κλίματος, ιδίως του Αιγαίου, κατά τη διάρκεια του θέρους.

Οι ετησίες ουσιαστικά ελέγχουν σε αποφασιστικό βαθμό το κλίμα της ΑΜ, καθώς επίσης κινητοποιούν και τη ροή των θαλασσίων μαζών στη Λεκάνη του Λεβάντε (θαλάσσια ρεύματα). Ισχυρά επεισόδια ετησίων πυροδοτούν επίσης την ανάφλεξη πυρκαγιών, οι οποίες επιβαρύνουν την ποιότητα του αέρα και τα παρεδάφια οικοσυστήματα της περιοχής. Επιπλέον, οι ετησίες εμποδίζουν δραστικά την προς βορρά μεταφορά σκόνης από την έρημο της Σαχάρας, ενώ η μόλυνση του ατμοσφαιρικού αέρα των αστικών συγκροτημάτων διασκορπίζεται στα επίπεδα ποιότητας αέρα της εξοχής.

Η υποτροπιάζουσα φύση της κυκλοφορίας στην ΑΜ οφείλεται στην κλιματική σταθερότητα του μουσωνικού σινιάλου. Η μεγάλης κλίμακας κυκλοφορία που ως υπόβαθρο στήνεται κάθε καλοκαίρι από τον μουσώνα, ελέγχει την σταθερή εμφάνιση της περσικής σκάφης και ως εκ τούτου συντελεί στη συνεισφορά του κέντρου χαμηλών πιέσεων της Μέσης Ανατολής (και Κύπρου) , οπότε και εδραιώνεται η ισχυρή διαβάθμιση πίεσης πάνω από την ΑΜ, υποκινώντας τους Ετησίες. Πολλές προηγούμενες έρευνες τόνιζαν τη σημασία του αντικυκλωνικού κέντρου πάνω από τη Βαλκανική, καθώς και του ρόλου του στην εδραίωση της ισχυρής διαβάθμισης της πίεσης και των Ετησίων στην ΑΜ. Η χαρακτηριστική τοπογραφία της ΑΜ και της Μέσης Ανατολής, λειτουργεί ενισχυτικά στην κυκλοφορία που επιβάλλει ο μουσώνας. Το βόρειο ρεύμα υποστηρίζεται και ενισχύεται μέσω τοπογραφικών διόδων, όπως είναι το Αιγαίο Πέλαγος, όπου η ταχύτητα του ανέμου συχνά ξεπερνά τα 15 m/sec, με ριπές άνω των 20-25 m/sec. Κλιματολογικά, οι Ετησίες είναι ΒΑ στο Βόρειο Αιγαίο, Β στο Κεντρικό Αιγαίο και ΒΔ συνιστώσας στο Νότιο Αιγαίο. Το ρεύμα των Ετησίων σχηματίζει ουσιαστικά ένα ‘δαχτυλίδι’ στο δυτικό τμήμα της Χερσονήσου της Ανατολίας (Τουρκία), το οποίο εκτείνεται από τη Μαύρη Θάλασσα (προς βορράν) μέχρι την Κύπρο (προς νότο). Οι Ετησίες είναι σαφώς πιο εξασθενημένοι πάνω από τις ηπειρωτικές εκτάσεις, ενώ διατηρούν κάποια ισχύ πάνω από το Ιόνιο, ιδίως στο νότιο τμήμα του, αν και από κει πνέεουν από ΒΔ διευθύνσεις. Στην Αδριατική Θάλασσα, το ασθενές βόρειο ρεύμα αλληλεπιδρά με την θαλάσσια και απόγειο αύρα, ενώ πολύ νοτιότερα, οι Ετησίες πνέεουν ανεμπόδιστα προς το μουσωνικό σύστημα στην ζώνη του Σαχέλ (νοτίως του Τροπικού του Καρκίνου). Καθ΄ύψος, η χαρακτηριστική δακτυλοειδής κυκλοφορία των επιφανειακών ανέμων σβήνει σταδιακά στο ύψος των 850 hPa, συνέπεια της εξασθενημένης επίδρασης που ασκεί το ανάγλυφο. Αν και το ρεύμα αποκτά μια περισσότερο δυτική διεύθυνση όσο ανεβαίνουμε σε ύψος, διατηρεί ωστόσο τη βόρεια συνιστώσα του μέχρι περίπου το ύψος των 500 hPa. Συνεπώς, οι Ετησίες δεν είναι και τόσο ‘ρηχοί’ (επιφανειακοί) άνεμοι, όπως συχνά υποστηρίζεται. Η αλληλεπίδραση του ρεύματος με την περίπλοκη τοπογραφία του Αιγαίου συχνά τροποποιεί το ρεύμα ισχυρότατο καναλισμό, τύπου χωνιού, ανάμεσα στα στενά των νησιών, τα οποία είναι καθιστούν επικίνδυνη την ναυσιπλοία ή αντίθετα, μειώνουν αισθητά το ρεύμα τους μεγάλα ορεινά νησιά, όπως είναι π.χ. η Κρήτη.

Πάνω από το Αιγαίο, οι ετησίες χαρακτηρίζονται από επαναλαμβανόμενες περιόδους σφοδρών, έως θυελλωδών βορείων ανέμων, που ανά διαστήματα διακόπονται από ηπιότερα και ασθενέστερα επεισόδια. Στην παρούσα έρευνα ταυτοποιούμε και εξετάζουμε τα επεισόδια ισχυρών Ετησίων ή αλλιώς ‘ξεσπάσματα Ετησίων’. Ποικίλες μέθοδοι έχουν εφαρμοστεί ώστε να ταυτοποιηθούν οι περιπτώσεις διαβαθμίσεων των πιέσεων (βαροβαθμίδες), όπως και έχουν υιοθετηθεί ποικίλες στατιστικές μέθοδοι, ερευνώντας τη σημασία του αντικυκλωνικού κέντρου πάνω από την Κεντρική Ευρώπη, ώστε να ταυτοποιηθεί το καθεστώς των Ετησίων. Ανεμολογικές παρατηρήσεις του ΕΑΑ Αθηνών συνήθιζαν να καθορίζουν μια ημέρα Ετησίων όταν το βόρειο ρεύμα ανέμου πάνω από την Αθήνα υπερίσχυε του τοπικού νοτίου ανέμου (θαλάσσιας αύρας).

Η παρούσα ανάλυση βασίζεται στην ERA – 40 dataset (40ετής ανάλυση της EuropeanCentreforMedium-RangeWeatherForecasts (ECMFW) και περιλαμβάνει 6ωρες αναλύσεις της MSLP (μέσης ατμοσφαιρικής πίεσης στην επιφάνεια της θάλασσας), γεωδυναμικό ύψος, θερμοκρασία άνεμο καθώς και επίπεδα πίεσης καθ΄ύψος στην τροπόσφαιρα. Η ανάλυση είναι προιόν 45 καλοκαιριών, της περιόδου 1958 – 2002. Κατασκευάστηκαν ημερήσιοι δείκτες ώστε να ποσοτικοποιηθεί η ένταση των βοριάδων στο Αιγαίο. Αποκλείστηκαν μικρής κλίμακας τοπογραφικοί παράγοντες, προκειμένου να καταδειχθούν οι συνοπτικής κλίμακας όψεις της ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας.

Η ανάλυση δείχνει ότι περί τα μέσα Μαίου παρατηρείται μια μετατόπιση στο καθεστώς ατμοσφαρικής κυκλοφορίας στο Αιγαίο. Συγκρινόμενο με τη χειμερινή περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται από μια σχετικά ισχυρή μεταβλητότητα στην ένταση και διεύθυνση των ανέμων, λόγω συχνών συνοπτικών διαταραχών, στο ανεμολογικό καθεστώς του Αιγαίου παρατηρείται μειωμένη μεταβλητότητα. Αυτό φαίνεται από τη μείωση των επεισοδίων ισχυρών ανέμων, τη μειωμένη απόκλιση βόρειας συνιστώσαν ανέμων καθώς επίσης και από την λιγότερο συχνή μετατόπιση της κυκλοφορίας, οφειλόμενη στην εξασθένηση και την προς βορρά υποχώρηση της ζώνης βαροκλινότητας στα μέσα γεωγραφικά πλάτη. Αργότερα, κατά το θερμότερο δίμηνο του έτους (Ιούλιος – Αύγουστος) και σε συμφωνία με το χάρτη του σχήματος (2) οι διεύθυνση του ανέμου γίνεται Β-ΒΔ, ενώ κοντά στο τέλος της περιόδου, υπάρχει μια σαφής τάση να αποκτήσει το ρεύμα μια ασθενής, δυτική συνιστώσα. Το σημαντικό ωστόσο είναι ότι η σχετικά ασθενής ένταση των ανέμων κατά την εαρινή περίοδο , αντιστρέφεται απότομα, οδηγώντας σε μια δεσπόζουσα θερινή κλιμάκωση και κορύφωση των Ετησίων ανέμων.

sxima2

Σχήμα 2: Μέση ταχύτητα ανέμου στο ύψος των 1000 hPa (a), 925 hPa (b), 850 hPa (c) και 700 hPa (d)

Οι Ετησίες χαρακτηρίζονται από ισχυρή μεταβλητότητα με ξεσπάσματα διάρκειας πάνω από μια εβδομάδα, όπου διακόπτονται από πιο γαλήνιες περιόδους. Οταν εξασθενούν, το ρεύμα χαλαρώνει προς μια περισσότερη δυτική διεύθυνση, ενώ κατά την κορύφωσή τους, ο άνεμος τείνει να πνέει από τα ΒΑ. Ξεσπάσματα Ετησίων μπορούν κάλλιστα να εμφανιστούν προς το Σεπτέμβριο, ακόμη καιτις αρχές Οκτωβρίου. Η φθίνουσα πορεία τους προς το τέλος Σεπτεμβρίου – αρχές Οκτωβρίου εξηγεί την τάση εξασθένησης της έντασής τους. Η συνεπακόλουθη αντιστροφή αυτής της τάσης προαναγγέλει τη μετάβαση προς το χειμερινό καθεστώς κυκλοφορίας της ατμόσφαιρας. Η επαναφορά ισχυρών ταχυτήτων καθώς και μεταβλητότητα στις διευθύνσεις των ανέμων αποτελεί υπαινιγμό ότι ορισμένα από τα επεισόδια του τέλους του Σεπτεμβρίου – αρχών Οκτωβρίου μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως ‘υβριδικά’ξεσπάσματα Ετησίων. Παρομοίως, ορισμένα επεισόδια του Ιουνίου δε μπορούν αυστηρά να κατηγοριοποιηθούν ως ‘γνήσια’ ξεσπάσματα Ετησίων. Το σχήμα (3) δείχνει πολύ καθαρά ότι περιστατικά ανατολικών και νοτίων διευθύνσεων ανέμων κατά τη διάρκεια της θερινής περιόδου είναι εξαιρετικά σπάνια, αν όχι αδύνατα. Η αυξημένη πυκνότητα για υψηλότερες ταχύτητες σε διασπορά, η οποία φθάνει σε μέγιστα 5-6 m/secαποτελεί μία από τις κύριες εκδηλώσεις του καθεστώτος των Ετησίων ανέμων. Αυτό το χαρακτηριστικό τους τονίζεται το δίμηνο Ιούλιος-Αύγουστος, όπου κορυφώνεται η ισχύς τους. Δείχνει επίσης ότι καθόσον ενισχύονται, αποκτούν μια περισσότερο ανατολική συνιστώσα, σε συμφωνία με το σχήμα (2).

sxima3

Σχήμα 3: Κατανομή πυκνότητας (%) της μέσης ημερήσιας ταχύτητας ανέμου, ανά γεωγραφική ζώνη (ΑΕG: σύνολο Αιγαίου Πελάγους, NAEG: Βόρειο Αιγαίο, SAEG: Νότιο Αιγαίο, sEM: Ανατολική Μεσόγειος, ανατολικά της Δωδεκανήσου, sWM: Δυτική Μεσόγειος, από Τυρρηνικό Πέλαγος και δυτικότερα). Η οριζόντια, χρωματικά διαβαθμισμένη μπάρα αντιπροσωπεύει το ποσοστό των περιστατικών ‘ξεσπασμάτων’ των Ετησίων Ανέμων, η κάθετη διακεκομμένη γραμμή ορίζει τη ζώνη των ανέμων του βορείου τομέα (ΒΔ-Β-ΒΑ), ενώ η οριζόντια διακεκομμένη γραμμή ορίζει το χρονικό διάστημα 15 Μαίου – 15 Οκτωβρίου.

Η κύρια συνεισφορά της ανατολικής συνιστιώσας προέρχεται από το ρεύμα του Βορείου Αιγαίου, ενώ το ΒΔ ρεύμα στο Νότιο Αιγαίο μετατοπίζει τη διασπορά προς ισχυρότερες εντάσεις ανέμων. Το καθεστώς τους γίνεται λιγότερο ευδιάκριτο καθόσον προχωρούμε σε ύψος, ενώ παύει να ανιχνεύεται στα δυτικότερα και ανατολικότερα άκρα της Μεσογείου (γι΄αυτό και οι Ετησίες αποκαλούνται και ‘αιγαιακοί άνεμοι’, μιας και η δεσπόζουσα γεωγραφική ζώνη κυριαρχίας τους είναι το Αιγαίο Πέλαγος).

Ως ημέρα Ετησίων ορίζεται η ημέρα κατά την οποία η ένταση του μέσου ημερησίου ανέμου στα 1000 hPaξεπερνά την μέση ταχύτητα ανέμου της περιόδου 15 Μαίου – 15 Οκτωβρίου, η τιμή του οποίου ανέρχεται στα 4.7 m/sec. Hεπιλογή της εν λόγω χρονικής περιόδου έγινε βάσει της περίοδου εκδήλωσης των Ετησίων, η οποία εμφανίζει την πρώτη ταυτοποίησή της περί τα μέσα Μαίου και την τελευταία της περί τις αρχές του Οκτωβρίου. Επιπλέον, ως ‘ξεσπάσματα Ετησίων’ ορίζεται μια σειρά ημερών Ετησίων η διάρκεια των οποίων είναι τουλάχιστον 1 ημέρα. Συνεπώς, ασθενή και βραχύβια επεισόδια εξαιρούνται από την παρούσα ανάλυση. Τα στατιστικά στοιχεία προκύπτουν από ανεμολογικές παρατηρήσεις στο ύψος των 1000 hPaκαι 10 mπάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΤΗΣΙΩΝ ΑΝΕΜΩΝ

Με τη βοήθεια λοιπόν των παραπάνω κριτηρίων, ξεχωρίζουμε τις ημέρες ξεσπασμάτων των Ετησίων. Το σχήμα (4α) δείχνει την κατανομή αυτών των επεισοδίων κατά τη διάρκεια του θερμού τετραμήνου (ΙΙΑΣ) και εντός της περιόδου ERA – 40 (1958 – 2002). Toδιάγραμμα επιβεβαιώνει την εμπειρία των μετεωρολόγων, σύμφωνα με την οποία η πυκνότητά τους εμφανίζει μέγιστο κατά τις αρχές Αυγούστου.

sxima4

Σχήμα 4α: Η μεταβλητότητα των ξεσπασμάτων των Ετησίων ανέμων το θερμό τετράμηνο ΙΙΑΣ.

Οσον αφορά την τάση τους για κάθε μήνα ξεχωριστά (4β), εκείνη του Ιουνίου παραμένει αμελητέα (αμετάβλητη), ενώ αντίθετα οι Ετησίες γίνονται ολοένα και λιγότερο συχνοί το τρίμηνο Ιούλιος – Σεπτέμβριος. Οσον αφορά το τετράμηνο (ΙΙΑΣ), η τάση εμφανίζει μείωση της τάξεως του –2.47 %/δεκαετία, ενώ μεμονωμένα του Σεπτεμβρίου –6.35 %/δεκαετία, υποδηλώνοντας μια εντυπωσιακή κάμψη προς το τέλος της περιόδου, ενώ παρατηρείται επίσης μια τάση μείωσης, ακόμη και εντός του δίμηνου πυρήνα τους (ΙΑ). Η γενικότερη αρνητική τάση έρχεται σε πλήρη συμφωνία με άλλα αποτελέσματα και αποδίδεται στη μειούμενη τάση της διαβάθμισης της πίεσης ανάμεσα στο κέντρο υψηλών πιέσεων της Κεντρικής/Νότιας Ευρώπης και το κέντρο χαμηλών πιέσεων της Μέσης Ανατολής και προκαλείται κυρίως από την εξασθένηση του πρώτου κέντρου (υψηλών πιέσεων). Δεν πρέπει ωστόσο να παραβλέπουμε τη σύνδεσή τους με τον μουσώνα της Νότιας Ασίας, αφού πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν μεταβολές στην εποχικότητά του, δείχνοντας μια νωρίτερη έναρξή του, τόσο στην Αραβική Θάλασσα, όσο και στον Κόλπο της Βεγγάλης τον Μάιο, ενώ αντίθετα εμφανίζει αντίστροφη τάση τον Ιούνιο. Η ενεργοποίηση του μουσώνα αποδίδεται στην ισχυρότερη του κανονικού θερμοκρασιακή αντίθεση ανάμεσα στην ασιατική ηπειρωτική μάζα και τον τροπικό Ινδικό Ωκεανό. Το σχήμα (6) δείχνει τη συχνότητα των Ετησίων ξεσπασμάτων σε ημέρες.

sxima5

Σχήμα 4β: Η ενδοετήσια μεταβλητότητα των ξεσπασμάτων των Ετησίων ανέμων, όπως προκύπτουν από τα δεδομένα της ERA – 40.

sxima6

Σχήμα 5: Διάρκεια (σε ημέρες) των επεισοδίων Ετησίων, σύμφωνα με τα δεδομένα της ERA – 40.

Ο ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΕΤΗΣΙΩΝ

Είναι γνωστό στους κύκλους των μετεωρολόγων ότι οι Ετησίες ενισχύονται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στο σχήμα (6) απεικονίζεται ανά 6ωρο ο ημερήσιος κύκλος των ξεσπασμάτων των Ετησίων. Σημειωτέον, ότι πρέπει να προστεθούν 3 ώρες στην ώρα UTC, ώστε να προκύψει η τοπική ώρα (+2 από GMT +1 λόγω θερινής ώρας).

 

sxima7

Σχήμα 6: Ο 6ωρος ημερήσιος κύκλος των Ετησίων ανέμων του διμήνου Ιουλίου – Αυγούστου

(a): 0000 UTC, (b): 0600 UTC, (c): 1200 UTCκαι (d): 1800 UTC.

Κατά τη διάρκεια της νύκτας λοιπόν (0000 UTC),οι Ετησίες εμφανίζουν το ελάχιστό τους, ιδίως στο Κεντρικό και Νότιο Αιγαίο. Από τις πρώτες πρωινές ώρες (0600 UTC) εμφανίζουν ενίσχυση, κυρίως πάνω από το Κεντρικό Αρχιπέλαγος, φθάνοντας στο μέγιστό τους το μεσημέρι (1200 UTC), ενώ εξασθενούν μετά τη δύση του Ηλίου (1800 UTC). Toημερήσιο εύρος της ταχύτητας του ανέμου μπορεί να ξεπεράσει και τα 2 m/secπάνω από την περιοχή των Κυκλάδων (36ο – 38ο Β & 24ο – 26ο Α), όπως φαίνεται στο σχήμα (7α&β). Αυτή η ισχυροποίηση κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι αποτέλεσμα της αυξημένης διαβάθμισης της πίεσης, ιδίως πάνω από τις ανατολικές Κυκλάδες, ανταποκρινόμενη στην ισχυροποίηση του θερμικού χαμηλού πάνω από την (ηπειρωτική) Τουρκία. Μετά την ανατολή, η παρεδάφια θέρμανση της Χερσονήσου της Ανατολίας και η ταχεία θέρμανση των υπερκείμενων τροποσφαιρικών στρωμάτων φαίνεται στη διαφορά ανάμεσα στο βαθμό χαμηλού επιπέδου διαβατικής θέρμανσης κατά τη διάρκεια της ημέρας (0600 – 1800 UTC) και της νύκτας (1800 – 0600 UTC).

sxima8

Σχήμα 7: (a): Η διαφορά μεταξύ ημέρας (1200 UTC) και νύκτας (0000 UTC) της ταχύτητας των ανέμων (χρωματική μπάρα) στο ύψος των 1000 hPa, διεύθυνσή τους (τόξα) και μέση πίεση επιφανείας (διακεκομμένες ισοϋψείς)και (b): Η διαφορά του βαθμού διαβατικής θέρμανσης στη χαμηλότερη πτροπόσφαιρά ανάμεσα στην ημέρα και τη νύκτα (τα τόξα και οι χρωματικές διαβαθμίσεις δείχνουν τη διαφορά ανέμου και πίεσης ανάμεσα στην ημέρα και τη νύκτα). Ο χάρτης αφορά το δίμηνο Ιούλιος – Αύγουστος.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Οι Ετησίες είναι επαναλαμβανόμενοι και σταθεροί βόρειοι άνεμοι που κυριαρχούν κατά τη διάρκεια του θέρους στην ατμοσφαρική κυκλοφορία της ΑΜ και είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την έξαρση του μουσώνα της Νότιας Ασίας. Η μεταβλητότητά τους είναι αποτέλεσμα διαδικασιών χωροχρονικής κλίμακας, περιλαμβάνοντας και τον ξεχωριστό ημερήσιο κύκλο τους. Περίοδοι εξασθένησης των Ετησίων συνήθως συμπίπτουν με την εμφάνιση θερμών εισβολών (καυσώνων). Το μέγιστο των ξεσπασμάτων των Ετησίων εμφανίζεται μεταξύ 15 Ιουλίου και 15 Αυγούστου, ενώ παρατηρείται ένα ξεκάθαρο μέγιστο κατά την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου.

Προηγούμενες έρευνες, που εντόπιζαν μια τάση μείωσης των ανέμων συμφωνούν πλήρως με την παρούσα έρευνα, όπου η τάση μείωσης εμφανίζεται ισχυρή κατά τον μήνα Σεπτέμβριο. Επίσης, επιβεβαιώνεται ο χαρακτηριστικός ημερήσιος κύκλος τους (μέγιστο κατά το μεσημέρι και ελάχιστο κατά τα μεσάνυκτα). Σε ευρύτερη κλίμακα, η επίδραση των μέσων γεωγραφικών πλατών στην κυκλοφορία της ΑΜ προκύπτει από διαταραχές, η προέλευση των οποίων βρίσκεται στον Βόρειο Ατλαντικό, ταυτοποιούμενες το νωρίτερο 3 – 4 ημέρες πριν την έναρξη των ξεσπασμάτων των Ετησίων. Μπορούν να ενεργοποιήσουν ισχυρά κέντρα υψηλών πιέσεων πάνω από τη Βαλκανική που διαταράσσουν το καθεστώς που επιβάλλει ο μουσώνας. Οι υψηλές πιέσεις ενισχύονται λόγω της προς βορρά μεταφορά του αντικυκλωνικού στροβιλισμού από τη ΒΔ Αφρική. Βλέπουμε λοιπόν, πως οι Ετησίες άνεμοι αποτελούν τμήμα μιας ευρύτερης ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας.

To παραπάνω υλικό αποτελεί τμήμα της έρευνας των:

Evangelos Tyrlis  & Jos Levieveld

Energy, Environment and Water Research, the Cyprus Institute, Max Planck Institute for Chemistry, Mainz, Germany

Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ιωάννης Γιαλαμάς (Weerman)

Σχόλια   

 
+6 #1 Marios.P 08-07-2014 11:47
Πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα
Παράθεση
 
 
+5 #2 Nick-Stormlover 08-07-2014 11:55
Μπράβο φίλε...Ωραίο αρθρο !!!
Παράθεση
 
 
+4 #3 storm fun 09-07-2014 03:03
Αναλυτική επεξήγηση και ενδιαφέρον άρθρο. ΓΙΆΝΝΗ ΜΠΡΆΒΟ!!!
Παράθεση
 
 
+3 #4 ringo2 11-07-2014 23:07
τρομερο αρθρο φιλε γιαννη οπως παντα μας ενημερωνεις τελεια
Παράθεση
 
 
#5 Παναγιώτης Παπαδημητριου 11-07-2019 20:57
Γιατι αποδιδουν τη Θεομηνια της Χαλκιδικής στην κλιματική αλλαγή? Είναι δυνατόν να κάνουμε στατιστική με δεδομένο ένα απομονωμλενο φαινόμενο?
Παράθεση
 

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση