Θέματα Καιρικά νέα εξωτερικού Γιατί η θερμοκρασία της επιφάνειας σταμάτησε να αυξάνεται την τελευταία δεκαετία;
Γιατί η θερμοκρασία της επιφάνειας σταμάτησε να αυξάνεται την τελευταία δεκαετία;
- Λεπτομέρειες
- Γονική Κατηγορία: Θέματα - Ειδήσεις
- Κατηγορία: Καιρικές ειδήσεις εξωτερικού
-
30 May 2015
- Συντάχθηκε από τον/την Γιωργος77
- Προβολές: 3888
Η πλέον πιθανή εξήγηση για την έλλειψη σημαντικής θέρμανσης στη επιφάνεια της Γης την τελευταία δεκαετία ,είναι ότι το κλίμα κάνει κύκλους – μια σειρά φαινομένων Λα Niña και μια αρνητική φάση του λιγότερου γνωστού δείκτη Pacific Decadal Oscillation -προκάλεσε αλλαγές στο μοτίβο της Ωκεανίας που μετάφερε την επιπλέον ζέστη βαθύτερα στον ωκεανό. Ακόμα κι έτσι, τα πρόσφατα έτη είναι μερικά από τα θερμότερα στο αρχείο, και οι επιστήμονες αναμένουν ότι οι θερμοκρασίες θα επανέλθουν και πάλι
Ετήσιες θερμοκρασίες επιφάνειας από το 1880 έναντι του 20ου μέσου όρου (του 1901-2000) .Από το 2000, οι θερμοκρασίες είναι θερμότερες από τις μέσες, αλλά δεν αυξήθηκαν σημαντικά. Στοιχεία από NOAA
Η «μικρή διακοπή» στην παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας που παρατηρήθηκε από το 2000, ακολουθήθηκε από μια περίοδο γρήγορης επιτάχυνσης προς το τέλος του 20ου αιώνα. Ξεκινώντας από τα μέσα του 1970 οι θερμοκρασίες αυξήθηκαν 0.5 °C για μία περίοδο 25 ετών. Από τη έναρξη όμως του αιώνα, η αλλαγή της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας της Γης είναι κοντά στο μηδέν. Ακόμα όμως και έτσι παρά τη παύση στην επιτάχυνση, κάθε μια από τις τελευταίες τρεις δεκαετίες είναι διαδοχικά θερμότερη στη γη από οποιαδήποτε προηγούμενη δεκαετία από το 1850
Θερμοκρασία επιφάνειας κάθε δεκαετία από το 1880 έναντι του 20ου αιωνα μέσου όρου (του 1901-2000) . Κάθε μια από τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ήταν η θερμότερη στο αρχείο τότε, και κάθε μια ήταν θερμότερη από τελευταίες. Στοιχεία από ΝΟΟΑ
Η μακροπρόθεσμη τάση κατά τη διάρκεια ενός αιώνα ή περισσότερο-είναι αυτο που καθορίζει τη «παγκόσμια θέρμανση,» όχι η αλλαγή από χρόνο σε χρόνο ή ακόμα και απο δεκαετία σε δεκαετία. Η αύξηση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων από την Βιομηχανική Επανάσταση εξηγεί σε μεγαλύτερο μέρος τη γενική τάση θέρμανσης κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα, και το ποσοστό εκπομπών δεν έχει επιβραδύνει σημαντικά στο πρόσφατο παρελθόν. Έτσι τι άλλο έχει συμβεί στο παγκόσμιο κλίμα κατά την τελευταία δεκαετία θα μπορούσε να αποτελέσει την αφορμή για μικρή διακοπή στην τάση θέρμανσης της γήινης επιφάνειας;
Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, ένας μακρύτερος από το συνηθισμένο ηλιακός ελάχιστος κύκλος, διάφορες ηφαιστειακές εκρήξεις, και τα σχετικά χαμηλά ποσά υδρατμού στη στρατόσφαιρα μπορεί να βοήθησαν ώστε να δροσίσει την ατμόσφαιρα προσωρινά. Αλλά πρόσφατη έρευνα προτείνει ότι οι μεταβλητότητα στις διακυμάνσεις του γήινους κλίματος που εμφανίζονται σε ετήσια βάση ή μακρύτερα- έχουν παίξει περισσότερο τον κεντρικό ρόλο όλες με τη μεταφορά της επιπλέον θερμότητας από την επιφάνεια βαθιά στον ωκεανό
Ένα από το πιο γνωστούς δείκτες ταλάντωσης το El Niño-Southern Oscillation (ENSO) cycle προκαλεί διακυμάνσεις στις θερμοκρασίες επιφάνειας θάλασσας στον τροπικό Ειρηνικό. Αν και το ENSO δημιουργείται στον Ισημερινό Ειρηνικό Ωκεανό, ένα ισχυρό Ελ Νίνιο ή Λα Niña είναι ικανό να τροποποιήσει τις θερμοκρασίες προς τα πάνω ή προς τα κάτω για ένα ή δύο χρόνια. Από το τελευταίο σημαντικό Ελ Νίνιο το 1997-1998, μια σειρά γεγονότων Λα Niña έχει επηρεάσει τον τροπικό Ειρηνικό, με συνέπεια μια παρατεταμένη ψύξη των θερμοκρασιών επιφάνειας θαλάσσης που επίσης πιθανώς έχει οδηγήσει σε μια παύση της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας.
Γραφική παράσταση που παρουσιάζει τον ωκεάνειο δείκτη Niño (διαφορά από τις μέσες θερμοκρασίες επιφάνειας θάλασσας σε μια βασική περιοχή του τροπικού Ειρηνικού Ωκεανού) από το 1980-2012. Τα γεγονότα Λα Niña ψύξης (μπλε που σκιάζει) την τελευταία δεκαετία έχουν ξεπεράσει αριθμητικώς τα γεγονότα θέρμανσης Ελ Νίνιο (κόκκινο που σκιάζει). Στοιχεία από NOAA
Τα στοιχεία για τη παγκόσμια επιρροή του Λα Niña προέρχονται από ένα καινοτόμο πρότυπο πείραμα από μια ομάδα επιστημόνων της ομάδας Scripps Institution of Oceanography. Όταν ανάγκασαν ένα κλιματικό μοντέλο να παρακολουθήσει τις θερμοκρασίες στον τροπικό ειρηνικό αναπαριστώντας τα Λα Niña γεγονότα- το μοντέλο δεν προσομοίωσε καμία σημαντική τάση στην παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας από το 2000. Αυτό οδήγησε την ομάδα να θεωρήσει ότι οι παγκόσμιες θερμοκρασίες θα είχαν συνεχιστεί να αυξάνονται καθ' όλη τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας εάν δεν υπήρχε η παρατεταμένη ψύξη στον Ειρηνικό
Ακριβώς επειδή η παγκόσμια θερμοκρασία επιφάνειας δεν έχει αυξηθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία δεν σημαίνει ότι η ενεργειακή δυσαναλογία της γήινης θερμότητας έχει εξαφανιστεί, εν τούτοις. Η υπερβολική ενέργεια της θερμότητας που παγιδεύεται από τα αέρια θερμοκηπίων μπορεί να έχει περισσότερες από μια μοίρα στο σύστημα της Γης μεταξύ άλλων, μπορεί να αναγκάσει το νερό να εξατμιστεί, μπορεί να λειώσει τον πάγο
Αυτή η μίξη που συνδέεται με τη μεγάλη φυσική θαλάσσια ζέστη κάνει τον παγκόσμιο ωκεανό το μεγαλύτερο απορροφητή της θερμότητας, οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι ο ωκεανός απορροφά περισσότερα από 90 τοις εκατό της υπερβολικής θερμότητας που παγιδεύεται στην ατμόσφαιρα από τα αέρια των θερμοκηπίων. Κατά την ανάλυση των κλιμάκων θερμοκρασίας στα διαφορετικά βάθη του ωκεανού, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι οι θερμοκρασίες βαθιά στον ωκεανό - μετρήθηκε περισσότερο από μισό-μίλι κάτω από την επιφάνεια-άρχισε να αυξάνεται σημαντικά κατά το 2000, ενώ τα πιο ρηχά νερά θέρμαναν πιο αργά. Αυτή η απόκλιση πραγματοποιήθηκε συγχρόνως με ένα φυσικό κύκλο κλίματος αποκαλούμενο Pacific Decadal Oscillation, ή PDO, το οποίο μετατοπιζόταν σε μια αρνητική φάση.
Ετήσιο παγκόσμιο ωκεάνιο περιεχόμενο θερμότητας έναντι του μέσου όρου του 1958-65 (σκιώδης γραμμή στο μηδέν) για τις προηγούμενες τέσσερις δεκαετίες για τα διαφορετικά στρώματα του ωκεανού: από την επιφάνεια στα βάθη 300 μέτρων (γκρίζων) και 700 μέτρων (μπλε), και το συνολικό βάθος κάτω σε 2.000 μέτρα (πορφυρά). Τα νερά επιφάνειας θέρμαναν πιό αργά (η γραμμή είναι σχεδόν οριζόντια από τα μέσα του 2000) από τα βαθύτερα νερά
Αντίθετα από τον κύκλο ENSO, που έχει επιπτώσεις στο κλίμα σε ετήσια βάση, το PDO έχει επιπτώσεις στο κλίμα σε δεκαδικά χρονοδιαγράμματα. Από το τέλη της δεκαετίας του '90, η αρνητική φάση του κύκλου PDO έχει συμβάλει στις πιο δροσερές θερμοκρασίες θάλασσας στην επιφάνεια του τροπικού (παρόμοιος με το Λα Niña) και βορειοανατολικού Ειρηνικού. Οι ισχυροί άνεμοι επικράτησης κατά τη διάρκεια της αρνητικής φάσης του PDO ανακατώνουν επίσης τον ωκεανό και αναμιγνύουν τα νερά επιφάνειας, επιτρέποντας στη θερμότητα να διαπεράσει σε μεγαλύτερα βάθη.
Ο ωκεανός μπορεί να ήταν σε θέση «να κρύψει» την υπερβολική θερμότητα που παγιδεύεται στο σύστημα της Γης από τα αέρια θερμοκηπίων, συμβάλλοντας στη «μικρή διακοπή» στην τελευταία δεκαετία, αλλά οι επιστήμονες ξέρουν ότι η ενέργεια θερμότητας δεν εξαφανίζεται. Τελικά, η ωκεάνια κυκλοφορία μπορεί να φέρει μερική από την πρόσθετη θερμότητα που αποθηκεύεται βαθιά στον ωκεανό πίσω στην επιφάνεια, η οποία μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια ενός γεγονότος για παράδειγμα το Ελ Νίνιο.
Εν τω μεταξύ, άλλοι περιβαλλοντικοί δείκτες κλιματικής αλλαγής-λιώσιμο του πάγου στη Γροιλανδία, η υποχώρηση του αρκτικού θαλάσσιου πάγου, παγκόσμια άνοδος των θαλάσσιων υδάτων-συνεχίζει να στέλνει ένα σαφές σήμα ότι η γη θερμαίνεται ακόμα. Κατά τη διάρκεια του ερχόμενου αιώνα, η θέρμανση που προκαλείται από τον άνθρωπο θα συνεχιστεί, με τη φυσική μεταβλητότητα να επιταχύνει ή να επιβραδύνει τον ρυθμό από δεκαετία σε δεκαετία.
Πηγές
http://climate.gov/news-features/climate-qa/why-did-earth%E2%80%99s-surface-temperature-stop-rising-past-decade
Held, I.M. (2013), Climate science: The cause of the pause. Nature 501, 318-319.
Temperature Plateau Likely Due to Deep Ocean Warming. Climate Central. Published July 23, 2013.
AR5 Working Group I Physical Science Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change
Balmaseda, M. A., K. E. Trenberth and E. Källén (2013), Distinctive climate signals in reanalysis of global ocean heat content. Geophys. Res. Lett., 40, Doi: 10.1002/grl.50382.
Kosaka Y., and S-P. Xie (2013) Recent global-warming hiatus tied to equatorial Pacific surface cooling. Nature, 501, 403-407, doi: 10.1038/nature12534
Solomon, S., et al., (2010), Contributions of stratospheric water vapor to decadal changes in the rate of global warming. Science, 327, 1219-1223.
Trenberth, K. E., J. T. Fasullo, and J. Kiehl (2009), Earth’s global energy budget. Bull. Amer. Meteor. Soc., 90, 311-323.
Trenberth, K. E., and J. T. Fasullo (2010), Tracking Earth's energy. Science, 328, 316-317.
Trenberth, K. E., and J. T. Fasullo, 2013: An apparent hiatus in global warming? Earth’s Future. Doi: 10.002/2013EF000165. In press.
Σχόλια
Τροφοδοσία RSS για τα σχόλια αυτού του άρθρου.