Back
Βρίσκεστε εδώ: Αρχική 
Θέματα Διάφορα νέα Ηφαίστειο Σαντορίνης. Πότε θα γίνει η επόμενη έκρηξη;
Θέματα Διάφορα νέα Ηφαίστειο Σαντορίνης. Πότε θα γίνει η επόμενη έκρηξη;
Ηφαίστειο Σαντορίνης. Πότε θα γίνει η επόμενη έκρηξη;
- Λεπτομέρειες
- Γονική Κατηγορία: Θέματα - Ειδήσεις
- Κατηγορία: Λοιπά νέα
-
20 Feb 2012
- Συντάχθηκε από τον/την Meteojim
- Προβολές: 8119
Πιθανόν όχι πολύ σύντομα. Αυτή την στιγμή (τέλος Ιανουαρίου2012), υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι το ηφαίστειο της Σαντορίνης θα μπορούσε να ξυπνήσει σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα (μήνες σε έτη). Είναι αδύνατη η πρόβλεψη πότε ακριβώς θα υπάρξει μια νέα ηφαιστειακή έκρηξη – τα ηφαίστεια είναι, και πάντα θα είναι απρόβλεπτα. Είναι βέβαιο, όμως, ότι το ηφαίστειο θα ξεσπάσει στο μέλλον και πάλι, επειδή είναι ένα ενεργό ηφαίστειο.
Εάν κοιτάξουμε τη συχνότητα των εκρήξεων του παρελθόντος, μπορεί να επιχειρηθεί μία στατιστική πρόβλεψη: κατά την ιστορική περίοδο, η Σαντορίνη έχει δώσει εκρήξεις π.χ. το 197 Π.Χ, 46/47 Μ.Χ, 726, 1570-1573, 1707-1711, 1866-1870, 1925-1928, 1939-1941, και η τελευταία στο 1950. Εξετάζοντας τις εν λόγω ημερομηνίες, υπήρξαν 9 εκρήξεις σε πάνω από 2000 χρόνια, και ίσως λίγες που δεν διατηρήθηκαν στις γεωλογικές ή ιστορικές εγγραφές. Κατά μέσο όρο μία έκρηξη κάθε 200 χρόνια περίπου για την περίοδο αυτή.
Από την άλλη πλευρά, τα διαστήματα μεταξύ των εκρήξεων είναι όλα τακτικά κατανεμημένα: για παράδειγμα, περίπου 700 χρόνια φαίνεται να έχουν περάσει από την έκρηξη στη ρωμαϊκή εποχή (46 Μ.Χ) και η πιθανώς πολύ μεγάλη έκρηξη στο 726, από την οποία λίγα είναι γνωστά εκτός από το ότι τόφφος κάλυψε το Αιγαίο Πέλαγος.
Ένα άλλο μεγάλο διάστημα περίπου 700 χρόνια ακολούθησε μέχρι η Μικρή Καμένη της Θήρας να «γεννηθεί» το 1570, που ήταν μια μάλλον μικρή έκρηξη. Μετά το 1570, εκρήξεις ηφαιστείων ακολούθησαν με μικρότερα διαστήματα, αξιοσημείωτη της σειράς δραστηριότητας είναι το 1866-70, 1925-28, 1939-41 και το 1950.
Έκτοτε, έχει περάσει ένα σημαντικά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μέχρι τώρα (62 χρόνια).
Ένας σημαντικός περιοριστικός παράγοντας είναι ο αριθμός των σημείων δεδομένων που θα μας βοηθήσει να κάνουμε μια αξιόπιστη στατιστική: μόνο 4 εκρήξεις και 4 χρονικά διαστήματα είναι διαθέσιμα, αν κοιτάξουμε μόνο τα τελευταία 150 χρόνια, και κάθε στατιστική προσέγγιση με τόσο λίγο αριθμό δειγμάτων είναι σχεδόν άχρηστη.
Η μόνη αξιόπιστη μακροπρόθεσμη πρόβλεψη θα μπορούσε να δείξει ότι αυτό θα ξεσπάσει στο μέλλον, και αυτό θα μπορούσε να είναι απλώς αύριο ή σε χιλιάδες χρόνια.
Ο ηφαιστειολόγος J. Stone -ένας από τους συνεργάτες μας -από το Πανεπιστήμιο του Bristol (που εμπλέκεται στην παρακολούθηση της Σαντορίνης αυτή τη στιγμή) ευγενικά επεσήμανε, προβλέποντας ότι η ηφαιστειακή έκρηξη δεν περιορίζεται στο πότε, αλλά και σε επίσης σημαντικά ζητήματα του πώς και που, καθώς και των κινδύνων που ενδέχεται να προκύψουν.
Αυτό είναι ένα από τα σημαντικά θέματα αναζήτησης της σύγχρονης Ηφαιστειολογίας κατά την τελευταία δεκαετία. Πολλές μελέτες έχουν επικεντρωθεί σε αυτό το θέμα, και πολλές πιο εξελιγμένες προσεγγίσεις είναι διαθέσιμες σε μοντέλα (π.χ. Baxter et al, 2008) που χρησιμοποιούν στατιστικές, κρίσεις εμπειρογνωμόνων και δεδομένα δακτυλίων δένδρων για πιθανές εκρήξεις.
Με τον τρόπο αυτό οι ηφαιστειολόγοι προσπαθούν να περιορίσουν την αβεβαιότητα, αλλά επίσης, παρέχουν κάτι χρήσιμο στους αρμόδιους σχεδιαστές και υπεύθυνους λήψης αποφάσεων.
Ο ηφαιστειολόγος δεν μπορεί αναγκαστικά να προβλέψει το "πότε" με πολύ χρονική διακριτικότητα, αλλά είναι σε θέση να φτάσει στην πιθανή πρόγνωση της έκρηξης με σενάρια εντός ενός συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα.
Η επιστήμη είναι τώρα σε θέση να προβλέψει σχετικά με ακρίβεια εκρήξεις ηφαιστείων και κίνδυνους που ενδέχεται να προκύψουν με υψηλή χωρική ανάλυση.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα για την Σαντορίνη: εδώ και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, έχουν γίνει τουλάχιστον 12 πλίνιες εκρήξεις, που απέχουν μεταξύ τους κατά χρονικά διαστήματα κατά μέσο όρο 20-30.000 χρόνια, μερικές από τις οποίες ακολουθήθηκαν από την κατάρρευση της καλδέρας, καθώς και εκχυτικές φάσεις λάβας και μικρότερες εκρήξεις που δημιούργησαν νέα ασπιδωτά ηφαίστεια (όπως η Νέα Καμένη Θήρας) και συνέβαλαν στην πλήρωση της καλδέρας.
Είναι εύλογο να πιστέψουμε ότι η Σαντορίνη είναι τώρα σε μία φάση οικοδόμησης ασπίδας μακροπρόθεσμα, μετά την τελευταία πλίνια έκρηξη, την περίφημη Μινωική έκρηξη 3600 χρόνια πριν.
Στατιστικά, είναι πολύ πιθανό ότι η επόμενη έκρηξη θα είναι τέτοιου μεγέθους, εάν συμβεί σε χρονικό διάστημα κάποιων ετών ή μερικών αιώνων από τώρα. Πιστεύουμε ότι το ηφαίστειο έχει μεγάλες περιόδους ηρεμίας (χιλιάδες χρόνια) που προηγούνται από τέτοιες εκρήξεις.
Το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί με μια έκρηξη ενδο-καλδέρας μπορεί να μοιάζει με την ελάχιστα γνωστή έκρηξη του 726Μ.Χ, που ήταν ενδεχομένως υπο-πλίνια. Η έκρηξη θα ήταν καταστροφική για το νησί και τις υποδομές του, θα μπορούσε να είναι απειλή για τους πολίτες και πιθανώς θα απαιτούσε μια μεγάλης κλίμακας εκκένωσης. Ευτυχώς, αυτό το σενάριο πιθανότατα δεν είναι ο αναμενόμενος τύπος της επόμενης έκρηξης.
Σύγχρονες τεχνικές παρακολούθησης εξετάζουν τις αλλαγές του ηφαιστειακού συγκροτήματος, όπως κινήσεις γρήγορες και αργές εδάφους (σεισμοί και παραμόρφωση), θερμοκρασίες των αερίων και άλλων υγρών, τη χημική τους σύνθεση, καθώς και άλλες παραμέτρους. Είναι γνωστό τόσο από την παρατήρηση και θεωρία ότι αυτές οι παράμετροι, αλλάζουν συχνά με συστηματικό τρόπο πριν από την έκρηξη του ηφαιστείου (αλλά όχι πάντα), και ως εκ τούτου, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να προβλέψουν εκρήξεις σε βραχυπρόθεσμη βάση (ημέρες σε έτη).
Όσο πιο έντονες είναι οι αλλαγές αυτές (π.χ. σεισμική δραστηριότητα σε συνδυασμό με την διόγκωση και την αύξηση της θερμοκρασίας), τόσο πιο πιθανή είναι μια έκρηξη. Παραδόξως, το ηφαίστειο της Σαντορίνης, παρά το γεγονός ότι είναι ένα από τα καλύτερα μελετημένα ηφαίστεια, η παρακολούθηση του απέχει πολύ σε σύγκριση με τα ηφαίστεια που ξεσπάνε συχνότερα, όπως της Αίτνας, Στρόμπολι, Βεζούβιου κ.λπ.
Η παρακολούθηση συνήθως εξαρτάται από την παρουσία τοπικών παρατηρητών και είναι κανονικά καθήκον της τοπικής επιστημονικής κοινότητας που πρέπει συχνά να εκτιμά τον κίνδυνο όσο και να ενημερώνει . Στην Ελλάδα, η επιστήμη (και η εκπαίδευση γενικά) σε μεγάλο βαθμό υποχρηματοδοτείται και δεν αναπτύσσεται σωστά, και αυτό οφείλεται τελικά σε πολιτικές αποφάσεις. Ένας δεύτερος παράγοντας είναι η γενική δημόσια στάση, (συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης τουριστικής βιομηχανίας στην Σαντορίνη) να υποτεθεί ότι η Σαντορίνη είναι ένα κοιμώμενο ηφαίστειο που δεν θα ξεσπάσει και θα προκαλέσει προβλήματα σε οποιαδήποτε μελλοντική πρόβλεψη.
Τώρα, στις αρχές του 2012,οι φήμες αναφέρουν ότι "το ηφαίστειο είναι έτοιμο να χτυπήσει". Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις, και υπήρξε μία μικρή διόγκωση κάτω από το ηφαίστειο και μια αύξηση της θερμοκρασίας και φουμαρόλες, αν και πιθανώς δεν είναι σε ανησυχητικά επίπεδα.
Ξαφνικά, οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι Σαντορίνη είναι ένα ενεργό ηφαίστειο. Η παλαιότερη γενιά που γνώρισε τα τελευταίες εκρήξεις έχει ως επί το πλείστον φύγει και άφησε λίγη γνώση και εμπειρία στον ντόπιο πληθυσμό. Είναι καιρός να προετοιμαστούμε, τίποτα άλλο .
Οι ερευνητές Pyle and Elliot (2006, ) μελέτησαν τα χαρακτηριστικά των περασμένων 4 (και καλά τεκμηριωμένων) εκρήξεων της Νέας Καμένης Θήρας (1866-70, 1925-28, 1939-41, 1950). Οι εκρήξεις ήταν κυρίως εκχυτικές, με μέτρια εκρηκτική δραστηριότητα που παρήγαγε παρόμοιους δακιτικούς θόλους λάβας και ροές. Με βάση αρκετούς παράγοντες (σύνθεση μάγματος, στυλ έκρηξης κ.λπ.), φαίνεται να τροφοδοτούνται από τον ίδιο ακόμη υφιστάμενο θάλαμο μάγματος .
Είναι λογικό ότι η επόμενη έκρηξη, θα παρουσιαστεί σε ένα όχι μακρινό μέλλον (μερικά χρόνια ή σε πολλές δεκαετίες) από τώρα. Οι Pyle and Elliot ,έγραψαν ότι " όλες οι εκρήξεις που συνέβησαν μέσα στην καλδέρα για τις οποίες υπάρχουν τουλάχιστον κατάλληλα αρχεία και δεδομένα (εκείνα από τον 18ο αιώνα)έχουν μια σειρά από σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά: προ-εκρηκτικές ανυψώσεις των τμημάτων του υποθαλάσσιου οικοδομήματος της Καμένης, καθώς και έκρηξη μάγματος από τουλάχιστον 2 εκρηκτικές διεξόδους. Όλες έχουν επίσης συμβάλλει στον πρώιμο σχηματισμό θόλων λάβας, οι οποίοι αργότερα δρουν ως μια εστία εκρηκτικής δραστηριότητας, καθώς ενεργούν ως διέξοδοι από όπου αναδύονται λάβες."
Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι από μια μελλοντική έκρηξη δεν θα προηγηθούν τα ίδια γενικά φαινόμενα - συμπεριλαμβανομένης της γενικής ανύψωσης του οικοδομήματος και αλλαγής του χρώματος της θάλασσας - και έτσι, με βάση την συχνή παρακολούθηση, είναι πολύ πιθανό ότι η επόμενη έκρηξη να γίνει γνωστή ορισμένες ημέρες ή εβδομάδες πριν.
"Στη μελέτη τους, θεωρούν ότι η λήψη ανά τακτά χρονικά διαστήματα δειγμάτων μάγματος από τον βαθύ μανδύα μας βοηθά να παρατηρούμε τα ποσοστά διάχυσης (σειρά των 0,5-2.5 m3 ανά δευτερόλεπτο) κατά τη διάρκεια της έκρηξης ηφαιστείων, την διάρκεια κάθε έκρηξης και τα χρονικά διαστήματα μεταξύ κάθε μιας από αυτής Συμπεραίνουν ότι "εάν μια έκρηξη προκύψει κατά τη διάρκεια του 2006, θα διαρκέσει για περισσότερα από 2,7 χρόνια και θα παράγει ένα θόλο περίπου 115–125 μέτρων υψηλό".
Εάν η πρόβλεψη αυτή μεταφράζεται για το έτος 2012 ή 2013, η προβλεπόμενη (αναμενόμενη) επόμενη έκρηξη θα πρέπει να διαρκέσει σχεδόν 3 έτη. (Ο τύπος που χρησιμοποιείται εκφράζεται ως: διάρκεια (σε ημέρες) = 7.4 επί τον αριθμό χρόνων που πέρασε από την τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου 578 ημέρες.)
Εάν κοιτάξουμε τη συχνότητα των εκρήξεων του παρελθόντος, μπορεί να επιχειρηθεί μία στατιστική πρόβλεψη: κατά την ιστορική περίοδο, η Σαντορίνη έχει δώσει εκρήξεις π.χ. το 197 Π.Χ, 46/47 Μ.Χ, 726, 1570-1573, 1707-1711, 1866-1870, 1925-1928, 1939-1941, και η τελευταία στο 1950. Εξετάζοντας τις εν λόγω ημερομηνίες, υπήρξαν 9 εκρήξεις σε πάνω από 2000 χρόνια, και ίσως λίγες που δεν διατηρήθηκαν στις γεωλογικές ή ιστορικές εγγραφές. Κατά μέσο όρο μία έκρηξη κάθε 200 χρόνια περίπου για την περίοδο αυτή.
Από την άλλη πλευρά, τα διαστήματα μεταξύ των εκρήξεων είναι όλα τακτικά κατανεμημένα: για παράδειγμα, περίπου 700 χρόνια φαίνεται να έχουν περάσει από την έκρηξη στη ρωμαϊκή εποχή (46 Μ.Χ) και η πιθανώς πολύ μεγάλη έκρηξη στο 726, από την οποία λίγα είναι γνωστά εκτός από το ότι τόφφος κάλυψε το Αιγαίο Πέλαγος.
Ένα άλλο μεγάλο διάστημα περίπου 700 χρόνια ακολούθησε μέχρι η Μικρή Καμένη της Θήρας να «γεννηθεί» το 1570, που ήταν μια μάλλον μικρή έκρηξη. Μετά το 1570, εκρήξεις ηφαιστείων ακολούθησαν με μικρότερα διαστήματα, αξιοσημείωτη της σειράς δραστηριότητας είναι το 1866-70, 1925-28, 1939-41 και το 1950.
Έκτοτε, έχει περάσει ένα σημαντικά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, μέχρι τώρα (62 χρόνια).
Ένας σημαντικός περιοριστικός παράγοντας είναι ο αριθμός των σημείων δεδομένων που θα μας βοηθήσει να κάνουμε μια αξιόπιστη στατιστική: μόνο 4 εκρήξεις και 4 χρονικά διαστήματα είναι διαθέσιμα, αν κοιτάξουμε μόνο τα τελευταία 150 χρόνια, και κάθε στατιστική προσέγγιση με τόσο λίγο αριθμό δειγμάτων είναι σχεδόν άχρηστη.
Η μόνη αξιόπιστη μακροπρόθεσμη πρόβλεψη θα μπορούσε να δείξει ότι αυτό θα ξεσπάσει στο μέλλον, και αυτό θα μπορούσε να είναι απλώς αύριο ή σε χιλιάδες χρόνια.
Ο ηφαιστειολόγος J. Stone -ένας από τους συνεργάτες μας -από το Πανεπιστήμιο του Bristol (που εμπλέκεται στην παρακολούθηση της Σαντορίνης αυτή τη στιγμή) ευγενικά επεσήμανε, προβλέποντας ότι η ηφαιστειακή έκρηξη δεν περιορίζεται στο πότε, αλλά και σε επίσης σημαντικά ζητήματα του πώς και που, καθώς και των κινδύνων που ενδέχεται να προκύψουν.
Αυτό είναι ένα από τα σημαντικά θέματα αναζήτησης της σύγχρονης Ηφαιστειολογίας κατά την τελευταία δεκαετία. Πολλές μελέτες έχουν επικεντρωθεί σε αυτό το θέμα, και πολλές πιο εξελιγμένες προσεγγίσεις είναι διαθέσιμες σε μοντέλα (π.χ. Baxter et al, 2008) που χρησιμοποιούν στατιστικές, κρίσεις εμπειρογνωμόνων και δεδομένα δακτυλίων δένδρων για πιθανές εκρήξεις.
Με τον τρόπο αυτό οι ηφαιστειολόγοι προσπαθούν να περιορίσουν την αβεβαιότητα, αλλά επίσης, παρέχουν κάτι χρήσιμο στους αρμόδιους σχεδιαστές και υπεύθυνους λήψης αποφάσεων.
Ο ηφαιστειολόγος δεν μπορεί αναγκαστικά να προβλέψει το "πότε" με πολύ χρονική διακριτικότητα, αλλά είναι σε θέση να φτάσει στην πιθανή πρόγνωση της έκρηξης με σενάρια εντός ενός συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα.
Η επιστήμη είναι τώρα σε θέση να προβλέψει σχετικά με ακρίβεια εκρήξεις ηφαιστείων και κίνδυνους που ενδέχεται να προκύψουν με υψηλή χωρική ανάλυση.
Για να δώσουμε ένα παράδειγμα για την Σαντορίνη: εδώ και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, έχουν γίνει τουλάχιστον 12 πλίνιες εκρήξεις, που απέχουν μεταξύ τους κατά χρονικά διαστήματα κατά μέσο όρο 20-30.000 χρόνια, μερικές από τις οποίες ακολουθήθηκαν από την κατάρρευση της καλδέρας, καθώς και εκχυτικές φάσεις λάβας και μικρότερες εκρήξεις που δημιούργησαν νέα ασπιδωτά ηφαίστεια (όπως η Νέα Καμένη Θήρας) και συνέβαλαν στην πλήρωση της καλδέρας.
Είναι εύλογο να πιστέψουμε ότι η Σαντορίνη είναι τώρα σε μία φάση οικοδόμησης ασπίδας μακροπρόθεσμα, μετά την τελευταία πλίνια έκρηξη, την περίφημη Μινωική έκρηξη 3600 χρόνια πριν.
Στατιστικά, είναι πολύ πιθανό ότι η επόμενη έκρηξη θα είναι τέτοιου μεγέθους, εάν συμβεί σε χρονικό διάστημα κάποιων ετών ή μερικών αιώνων από τώρα. Πιστεύουμε ότι το ηφαίστειο έχει μεγάλες περιόδους ηρεμίας (χιλιάδες χρόνια) που προηγούνται από τέτοιες εκρήξεις.
Το χειρότερο σενάριο που θα μπορούσε να συμβεί με μια έκρηξη ενδο-καλδέρας μπορεί να μοιάζει με την ελάχιστα γνωστή έκρηξη του 726Μ.Χ, που ήταν ενδεχομένως υπο-πλίνια. Η έκρηξη θα ήταν καταστροφική για το νησί και τις υποδομές του, θα μπορούσε να είναι απειλή για τους πολίτες και πιθανώς θα απαιτούσε μια μεγάλης κλίμακας εκκένωσης. Ευτυχώς, αυτό το σενάριο πιθανότατα δεν είναι ο αναμενόμενος τύπος της επόμενης έκρηξης.
Σύγχρονες τεχνικές παρακολούθησης εξετάζουν τις αλλαγές του ηφαιστειακού συγκροτήματος, όπως κινήσεις γρήγορες και αργές εδάφους (σεισμοί και παραμόρφωση), θερμοκρασίες των αερίων και άλλων υγρών, τη χημική τους σύνθεση, καθώς και άλλες παραμέτρους. Είναι γνωστό τόσο από την παρατήρηση και θεωρία ότι αυτές οι παράμετροι, αλλάζουν συχνά με συστηματικό τρόπο πριν από την έκρηξη του ηφαιστείου (αλλά όχι πάντα), και ως εκ τούτου, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να προβλέψουν εκρήξεις σε βραχυπρόθεσμη βάση (ημέρες σε έτη).
Όσο πιο έντονες είναι οι αλλαγές αυτές (π.χ. σεισμική δραστηριότητα σε συνδυασμό με την διόγκωση και την αύξηση της θερμοκρασίας), τόσο πιο πιθανή είναι μια έκρηξη. Παραδόξως, το ηφαίστειο της Σαντορίνης, παρά το γεγονός ότι είναι ένα από τα καλύτερα μελετημένα ηφαίστεια, η παρακολούθηση του απέχει πολύ σε σύγκριση με τα ηφαίστεια που ξεσπάνε συχνότερα, όπως της Αίτνας, Στρόμπολι, Βεζούβιου κ.λπ.
Η παρακολούθηση συνήθως εξαρτάται από την παρουσία τοπικών παρατηρητών και είναι κανονικά καθήκον της τοπικής επιστημονικής κοινότητας που πρέπει συχνά να εκτιμά τον κίνδυνο όσο και να ενημερώνει . Στην Ελλάδα, η επιστήμη (και η εκπαίδευση γενικά) σε μεγάλο βαθμό υποχρηματοδοτείται και δεν αναπτύσσεται σωστά, και αυτό οφείλεται τελικά σε πολιτικές αποφάσεις. Ένας δεύτερος παράγοντας είναι η γενική δημόσια στάση, (συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης τουριστικής βιομηχανίας στην Σαντορίνη) να υποτεθεί ότι η Σαντορίνη είναι ένα κοιμώμενο ηφαίστειο που δεν θα ξεσπάσει και θα προκαλέσει προβλήματα σε οποιαδήποτε μελλοντική πρόβλεψη.
Τώρα, στις αρχές του 2012,οι φήμες αναφέρουν ότι "το ηφαίστειο είναι έτοιμο να χτυπήσει". Χωρίς αμφιβολία, υπάρχουν κάποιες ενδείξεις, και υπήρξε μία μικρή διόγκωση κάτω από το ηφαίστειο και μια αύξηση της θερμοκρασίας και φουμαρόλες, αν και πιθανώς δεν είναι σε ανησυχητικά επίπεδα.
Ξαφνικά, οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι Σαντορίνη είναι ένα ενεργό ηφαίστειο. Η παλαιότερη γενιά που γνώρισε τα τελευταίες εκρήξεις έχει ως επί το πλείστον φύγει και άφησε λίγη γνώση και εμπειρία στον ντόπιο πληθυσμό. Είναι καιρός να προετοιμαστούμε, τίποτα άλλο .
Οι ερευνητές Pyle and Elliot (2006, ) μελέτησαν τα χαρακτηριστικά των περασμένων 4 (και καλά τεκμηριωμένων) εκρήξεων της Νέας Καμένης Θήρας (1866-70, 1925-28, 1939-41, 1950). Οι εκρήξεις ήταν κυρίως εκχυτικές, με μέτρια εκρηκτική δραστηριότητα που παρήγαγε παρόμοιους δακιτικούς θόλους λάβας και ροές. Με βάση αρκετούς παράγοντες (σύνθεση μάγματος, στυλ έκρηξης κ.λπ.), φαίνεται να τροφοδοτούνται από τον ίδιο ακόμη υφιστάμενο θάλαμο μάγματος .
Είναι λογικό ότι η επόμενη έκρηξη, θα παρουσιαστεί σε ένα όχι μακρινό μέλλον (μερικά χρόνια ή σε πολλές δεκαετίες) από τώρα. Οι Pyle and Elliot ,έγραψαν ότι " όλες οι εκρήξεις που συνέβησαν μέσα στην καλδέρα για τις οποίες υπάρχουν τουλάχιστον κατάλληλα αρχεία και δεδομένα (εκείνα από τον 18ο αιώνα)έχουν μια σειρά από σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά: προ-εκρηκτικές ανυψώσεις των τμημάτων του υποθαλάσσιου οικοδομήματος της Καμένης, καθώς και έκρηξη μάγματος από τουλάχιστον 2 εκρηκτικές διεξόδους. Όλες έχουν επίσης συμβάλλει στον πρώιμο σχηματισμό θόλων λάβας, οι οποίοι αργότερα δρουν ως μια εστία εκρηκτικής δραστηριότητας, καθώς ενεργούν ως διέξοδοι από όπου αναδύονται λάβες."
Δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι από μια μελλοντική έκρηξη δεν θα προηγηθούν τα ίδια γενικά φαινόμενα - συμπεριλαμβανομένης της γενικής ανύψωσης του οικοδομήματος και αλλαγής του χρώματος της θάλασσας - και έτσι, με βάση την συχνή παρακολούθηση, είναι πολύ πιθανό ότι η επόμενη έκρηξη να γίνει γνωστή ορισμένες ημέρες ή εβδομάδες πριν.
"Στη μελέτη τους, θεωρούν ότι η λήψη ανά τακτά χρονικά διαστήματα δειγμάτων μάγματος από τον βαθύ μανδύα μας βοηθά να παρατηρούμε τα ποσοστά διάχυσης (σειρά των 0,5-2.5 m3 ανά δευτερόλεπτο) κατά τη διάρκεια της έκρηξης ηφαιστείων, την διάρκεια κάθε έκρηξης και τα χρονικά διαστήματα μεταξύ κάθε μιας από αυτής Συμπεραίνουν ότι "εάν μια έκρηξη προκύψει κατά τη διάρκεια του 2006, θα διαρκέσει για περισσότερα από 2,7 χρόνια και θα παράγει ένα θόλο περίπου 115–125 μέτρων υψηλό".
Εάν η πρόβλεψη αυτή μεταφράζεται για το έτος 2012 ή 2013, η προβλεπόμενη (αναμενόμενη) επόμενη έκρηξη θα πρέπει να διαρκέσει σχεδόν 3 έτη. (Ο τύπος που χρησιμοποιείται εκφράζεται ως: διάρκεια (σε ημέρες) = 7.4 επί τον αριθμό χρόνων που πέρασε από την τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου 578 ημέρες.)
Πηγή: www.geodifhs.com
