Meteoclub.gr

Κλιματολογικά στοιχεία υετού στην Ευρώπη

ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΥΕΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ 

Εδώ και πολλές δεκαετίες, η Ευρώπη θεωρείται ξεχωριστή ήπειρος, ενώ στην πραγματικότητα και μάλιστα από μια αυστηρά γεωγραφική οπτική γωνία, αποτελεί ουσιαστικά μια δυτική προέκταση της Ασίας. Οι λόγοι είναι καθαρά ιστορικοί και πολιτισμικοί: εδώ και πολλούς αιώνες (από την εποχή της Κλασικής Ελλάδας και Ρώμης) ακολούθησε ένα δικό της μονοπάτι που στην πορεία του χρόνου έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορική εξέλιξη. Η θέση της, στη δυτική πλευρά της μεγαλύτερης ηπείρου του πλανήτη, της Ασίας και η ιδιαίτερα ευνοϊκή της γεωμορφολογία και κλιματολογία, συντέλεσαν αποφασιστικά στη διαμόρφωση μιας ξεχωριστής πολιτικής, εθνολογικής, πολιτισμικής και κοινωνικής ταυτότητας.

Το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης βρίσκεται στην εύκρατη ζώνη (βορείως του Τροπικού του Καρκίνου, ήτοι βορείως του 23^ο 27΄ παραλλήλου), ενώ ένα μικρό μόνο τμήμα του βορείου τμήματός της (βόρεια Σκανδιναβική χερσόνησος) βρίσκεται εντός Αρκτικού Κύκλου (βορείως του 66^ο 33΄ παραλλήλου). Προς δυσμάς βρέχεται από τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό, προς ανατολάς συνδέεται μέσω των μεγάλων πεδιάδων με την ασιατική ηπειρωτική μάζα, ενώ προς νότο βρέχεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα.

Η θέση της εντός της Εύκρατης ζώνης (ανάμεσα στον Τροπικό και τον Αρκτικό Κύκλο) επηρεάζει αποφασιστικά την υετική δίαιτα της ηπείρου μας: Εντός της εύκρατης ζώνης παίζουν ρυθμιστικό ρόλο οι λεγόμενοι ‘δυτικοί επικρατούντες άνεμοι’ (westerlies), όπου άνεμοι του δυτικού τομέα εισρέουν στην Ευρώπη από τον Ατλαντικό Ωκεανό, ενός σχετικά θερμού Ωκεανού, λόγω της παρουσίας του Θερμού Ρεύματος του Κόλπου (του Μεξικού). Αυτό σημαίνει ότι η περιοχή τροφοδοτείται από θαλάσσιας προέλευσης (υγρούς) ανέμους, οι οποίοι εφόσον δε συνατούν φυσικά αναχώματα, όπως είναι οι οροσειρές, διεισδύουν βαθιά στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα, η παρουσία των οποίων ανιχνεύεται μέχρι και την Πολωνία και Λευκορωσία, ενίοτε ακόμη και μέχρι τη δυτική Ρωσία. Όπου οι Δ/ΝΔ άνεμοι συναντούν οροσειρές, στις προσήνεμες περιοχές (δλδ προς την πλευρά των οροσειρών όπου πνέουν οι άνεμοι) δημιουργείται ορογραφικός υετός, όπου αφήνει σημαντικά ύψη υετού στην πλευρά αυτή, ενώ όταν υπερπηδήσουν την οροσειρά, κατέρχονται ως ξηρότεροι και θερμότεροι. Αν μάλιστα ο προσανατολισμός μιας οροσειράς είναι αφεόν σχεδόν κάθετος προς την κύρια διεύθυνση των υγρών Δ/ΝΔ ανέμων, αν δλδ οι οροσειρές έχουν σχεδόν μεσημβρινό προσανατολισμό (Β/ΒΔ – Ν/ΝΑ) και αφετέρου σε εγγύτητα με τη θάλασσα, τότε ενισχύεται ο μηχανσμός της ανύψωσης/συμπύκνωσης/υγροποίησης της αέριας μάζας, με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση που πιπτόμενου υετού. Τέτοιες περιπτώσεις είναι η ορεινή αλυσίδα της δυτικής Βαλκανικής Χερσονήσου (κατά μήκος της ανατολικής Αδριατικής Θάλασσας και του Ιονίου Πελάγους), η αλυσίδα των Σκανδιναβικών Άλπεων, καθώς και των υψωμάτων της Σκωτίας και των ορεινών εξάρσεων της νότιας Ισλανδίας), όπου σημειώνονται τα μεγαλύτερα ετήσια ύψη υετού πανευρωπαϊκά. Η ορεινή τοπογραφία –ακόμη κι αν απέχει από τη θάλασσα– αυξάνει επίσης τον ετήσιο υετό, λόγω ανύψωσης του παρακείμενου αέρα. Περιοχές λοιπόν που ‘βλέπουν’ προς τους υγρούς Δ/ΝΔ ανέμους καλούνται και ‘ομβροπλευρές’.

Αντίθετα, περιοχές που βρίσκονται στην υπήνεμη πλευρά των υγρών ανέμων (ανατολικά των οροσειρών), μακριά από τη θάλασσα ή σχηματίζουν εκτεταμένες κλειστές πεδιάδες, ο ετήσιος υετός μειώνεται σημαντικά. Τέτοιες περιπτώσεις είναι η Παννονική Πεδιάδα (π.χ. Ουγγαρία), οι πεδιάδες της ανατολικής Γερμανίας – Πολωνίας, η εσωτερική πεδιάδα της κεντρικής Γαλλίας, η ανατολική πλευρά της Σκανδιναβικής Χερσονήσου (π.χ. ανατολική Σουηδία), η ΒΑ Βαλκανική (Μαύρη Θάλασσα) , όπου σημειώνονται τα χαμηλότερα ετήσια ύψη υετού πανευρωπαϊκά. Περιοχές λοιπόν που απέχουν από τους Δ/ΝΔ ανέμους καλούνται και ‘ομβροσκιές’.

Είναι γεγονός πως ανέκαθεν οι άνθρωποι όταν στα απώτατα χρόνια έχτιζαν τους οικισμούς τους και αργότερα τα χωριά και τις πόλεις τους, προτιμούσαν να αποφεύγουν τις ομβροπλευρές. Τα (πολύ) μεγάλα ύψη υετού ήταν αποτελούσε αναχαιτιστικό παράγοντα για την ανάπτυξη και ευημερία ενός αστικού περιβάλλοντος. Άλλωστε, οι κάτοικοι της Ευρώπης δεν υπέστησαν ποτέ μεγάλο έλλειμμα υετού, ενός πολυτιμότατου μετεωρολογικού στοιχείου το οποίο βρίσκεται σε επάρκεια στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Υπάρχουν βεβαίως κάποιες περιοχές της Ευρώπης αρκετά δυσμενείς υετικά, όπως είναι οι ομβροσκιές της νότιας Ευρώπης, η δυσμένεια των οποίων ενισχύεται και από την ανισοκατανομή του ενδοετήσιου υετού, όπου εμφανίζεται σημαντικότατη μείωση κατά τη διάρκεια του θερμού εξαμήνου (Απρίλιος – Σεπτέμβριος), το οποίο οφείλεται στην προς βορράν μετακίνηση του Αντικυκλώνα των Αζορών, με αποτέλεσμα τη φραγή των δυτικών ανέμων προς την περιοχή. Μάλιστα, το πλούσιο ανάγλυφο της περιοχής δημιουργεί έντονες υετικές αντιθέσεις, με ισχυρές τοπικές ομβοπλευρές και ομβροσκιές (π.χ. ανατολική Ισπανία, ΝΑ Ιταλία, ΝΑ Ελλάδα).

Χάρτης 1. Μέσος ετήσιος υετός Ευρώπης (με γκρι τα μεγαλύτερα πολεοδομικά συγκροτήματα και πρωτεύουσες

κρατών της Ευρώπης.

Ιστορικά λοιπόν, οι κάτοικοι της Ευρώπης προτιμούσαν περιοχές με ήπιες καιρικές συνθήκες, ούτε με μεγάλα ύψη βροχής, αλλά ούτε και με μεγάλα ψύχη (π.χ. το δριμύ χειμερινό ψύχος της κεντροβόρειας Σκανδιναβικής Χερσονήσου την καθιστά σχεδόν ακατοίκητη (π.χ. δεν υπάρχει κανένα πολεοδομικό συγκρότημα >500.000 κατοίκων), το ίδιο ισχύει και για τη βόρεια Ρωσία. Η συντριπτική πλειοψηφία του ευρωπαϊκού πληθυσμού (>99,0 %) διαβιεί σε πλάτη νοτίως του 64^ου παραλλήλου, δλδ νοτίως του Αρκτικού Κύκλου.

Ο Χάρτης 1 δείχνει σε χρωματικές διαβαθμίσεις τη χωρική κατανομή του μέσου ετήσιου υετού στην Ευρώπη. Φαίνεται καθαρά πως ο υετός μειώνεται από δυσμάς προς ανατολάς και ιδίως ανατολικά των οροσειρών, ιδίως εκείνων που βρίσκονται κοντά στις θάλασσες. Οι πλέον υετοφόρες (προσήνεμες) περιοχές της Ευρώπης, με μέσο ετήσιο υετό από 800 mm εώς >1300 mm, είναι οι ακόλουθες (από βορρά προς νότο):

1)Νότια Ισλανδία

2)Δυτική Σκανδιναβική Χερσόνησος (δυτική Νορβηγία)

3)Δυτικό Ην. Βασίλειο

4)Δυτική Ιρλανδία

5)Δυτική (παράκτια) ηπειρωτική Ευρώπη (Benelux, δυτική Γερμανία, δυτική Γαλλία, ΒΔ Ιβηρική Χερσόνησος)

6)Δυτική Ιταλία

7)Δυτική Βαλκανική Χερσόνησος

Οι πλέον φτωχές (ομβροσκιές) υετικά περιοχές της Ευρώπης, με μέσο ετήσιο υετό από 350 εώς 600 mm, είναι οι ακόλουθες (από βορρά προς νότο): 

1)ΒΑ & ΝΑ Σουηδία

2)Βόρεια Φινλανδία

3)Εσωτερική (χαμηλή) ανατολική Γερμανία & Πολωνία

4)ΝΑ (χαμηλό) Ην. Βασίλειο

5)Κεντροβόρεια εσωτερική (χαμηλή) Γαλλία

6)Εσωτερική (χαμηλή) κεντροβόρεια Τσεχία

7)Κλειστές εσωτερικές πεδιάδες/υψίπεδα της Ιβηρικής Χερσονήσου & ΝΑ Ισπανία

8)ΝΑ πεδιάδα του Πάδου & ΝΑ Ιταλία

9)Παννονική Πεδιάδα (Ουγγαρία)

10)Πεδιάδα Κάτω Ρου του Δούναβη (Ρουμανοβουλγαρική μεθόριος) & Πεδιάδα Μολδοβλαχίας (ανατολική Ρουμανία & Μολδαβία)

11)Ν/ΝΑ Ουκρανία

12)Ανατολική εσωτερική (χαμηλή) ηπειρωτική Ελλάδα & κεντρικό Αιγαίο Πέλαγος

Εξετάζοντας το χάρτη πιο προσεκτικά, φαίνεται καθαρά πως η πλειοψηφία των μεγαλυτέρων πολεοδομικών συγκροτημάτων της Ευρώπης βρίσκονται σε φτωχές υετικά περιοχές (ομβροσκιές). Χαρακτηριστικές πόλεις ή πρωτεύουσες (>500.000 κατοίκων) είναι το Όσλο, η Στοκχόλμη, η Κοπεγχάγη, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, η Βαρσοβία, η Βουδαπέστη, η Μαδρίτη κ.ο.κ.

Αντίθετα, ένα μικρό μόνο ποσοστό πόλεων η πρωτευουσών (>500.000 κατοίκων) βρίσκονται σε πλούσιες υετικά περιοχές (ομβροπλευρές), όπως η Γλασκώβη, το Άμστερνταμ, η Λισσαβώνα, τα Τίρανα, η Ποντγκόριτσα, το Μπιλμπάο, το Μιλάνο κ.ο.κ.

Ο Χάρτης 2 δείχνει αριθμημένα και κατά φθίνουσα πορεία το μέσο ετήσιο υετό των 108 μεγαλυτέρων πολεοδομικών συγκροτημάτων της Ευρώπης. Όπως βλέπουμε, η πλουσιότερη υετικά πρωτεύουσα της Ευρώπης είναι η Ποντγκόριτσα (Μαυροβούνιο) με τον αριθμό (1) και η φτωχότερη υετικά, η Σαραγκόσα της Ισπανίας, με τον αριθμό (108). Ο μέσος ετήσιος υετός των 108 πολεδομικών συκγροτημάτων ανέρχεται στα ~716.1 mm. Ο αναγνώστης μπορεί ακολούθως να συμβουλευτεί την λίστα αυτών των πολεοδομικών συγκροτημάτων με τον μέσο ετήσιο υετό τους.

Χάρτης 2. Τα 108 μεγαλύτερα πολεοδομικά συγκροτήματα της Ευρώπης, αριθμημένα βάσει φθίνουσας πορείας του μέσου ετήσιου υετού τους. 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΛΙΣΤΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΕΤΗΣΙΟΥ ΥΕΤΟΥ (ΚΑΤΑ ΦΘΙΝΟΥΣΑ ΣΕΙΡΑ) ΤΩΝ 108 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΩΝ ΚΡΑΤΩΝ

(αρίθμηση σε αντιστοίχιση με το Χάρτη 2)

Από 1600 εώς 1699.9 mm

1.Ποντγόριτσα (Μαυροβούνιο): 1689.8 mm

Από 1300 εώς 1399.9 mm:

2.Λιουμπλιάνα (Σλοβενία): 1314.0 mm

Από 1200 εώς 1299.9 mm:

3.Γένοβα (Ιταλία): 1275.8 mm

4.Πόρτο (Πορτογαλία): 1260.4 mm

5.Γλασκώβη (Ην. Βασίλειο): 1245.0 mm

6.Τίρανα (Αλβανία): 1210.2 mm

Από 1100 εώς 1199.9 mm:

7.Μπιλμπάο (Ισπανία): 1191.0 mm 

Από 1000 εώς 1099.9 mm:

8.Ζυρίχη (Ελβετία): 1079.2 mm 

Από 900 εώς 999.9 mm:

9.Μιλάνο (Ιταλία): 984.4 mm

10.Νεάπολη (Ιταλία): 935.2 mm

11.Μόναχο (Γερμανία): 928.1 mm

12.Σαράγεβο (Βοσνία Ερζεγοβίνη): 904.7 mm

Από 800 εώς 899.9 mm:

13.Μάντσεστερ (Ην. Βασίλειο): 899.6 mm

14.Μπρίστολ (Ην. Βασίλειο): 888.8 mm

15.Αντβέρπη (Βέλγιο): 883.6 mm

16.Ζάγκρεμπ (Κροατία): 883.3 mm

17.Γενεύη (Ελβετία): 878.1 mm

18.Λουξεμβούργο (Λουξεμβούργο): 863.0 mm

19.Τορίνο (Ιταλία): 855.1 mm

20.Μπορντώ (Γαλλία): 851.3 mm

21.Φλωρεντία (Ιταλία): 842.1 mm

22.Ρέϋκιαβικ (Ισλανδία): 841.9 mm

23.Άμστερνταμ (Ολλανδία): 838.2 mm

24.Αστικός Ιστός Ρουρ (Γερμανία): ~834.0 mm

25.Ρόττερνταμ – Χάγη (Ολλανδία): ~832.5 mm

26.Βενετία (Ιταλία): 829.6 mm

27.Σέφιλντ (Ην. Βασίλειο): 828.5 mm

28.Ζάαρμπρύκεν (Γερμανία): 812.0 mm

29.Νάντη (Γαλλία): 810.9 mm

30.Άαχεν (Γερμανία): 806.0 mm

31.Νίκαια (Γαλλία): 804.0 mm

32.Ρώμη (Ιταλία): 802.9 mm

Από 700 εώς 799.9 mm:

33.Βρυξέλλες (Βέλγιο): 797.0 mm

34.Βασιλεία (Ελβετία): 784.0 mm

35.Λυών (Γαλλία): 777.9 mm

36.Γκέτεμποργκ (Σουηδία): 776.0 mm

37.Λίβερπουλ (Ην. Βασίλειο): 775.0 mm

38.Μπολόνια (Ιταλία): 757.2 mm

39.Λιέγη (Βέλγιο): 749.7 mm

40.Αμβούργο (Γερμανία): 744.0 mm

41.Δουβλίνο (Ιρλανδία): 741.9 mm

42.Κολωνία – Βόννη (Γερμανία): 736.5 mm

43.Στουτγκάρδη (Γερμανία): 731.3 mm

44.Ντουάϊ – Λενς (Γαλλία): 722.9 mm

45.Λισσαβώνα (Πορτογαλία): 702.4 mm

Από 600 εώς 699.9 mm:

46.Κωνσταντινούπολη (Τουρκία): 697.2 mm

47.Λήντς – Μπράντφορντ (Ην. Βασίλειο): ~697.0 mm

48.Νόττιγχαμ (Ην. Βασίλειο): 697.0 mm

49.Φρανκφούρτη (Γερμανία): 691.9 mm

50.Βρέμη (Γερμανία): 689.8 mm

51.Μινσκ (Λευκορωσία): 678.3 mm

52.Τουλούζη (Γαλλία): 675.5 mm

53.Μπέρμινγχαμ (Ην. Βασίλειο): 673.8 mm

54.Κρακοβία (Πολωνία): 669.0 mm

55.Δρέσδη (Γερμανία): 668.0 mm

56.Εδιμβούργο (Ην. Βασίλειο): 664.5 mm

57.Βίλνιους (Λιθουανία): 661.0 mm

58.Αγία Πετρούπολη (Ρωσία): 660.0 mm

59.Βελιγράδι (Σερβία): 656.6 mm

60.Όσλο (Νορβηγία): 654.5 mm

61.Νιούκασλ (Ην. Βασίλειο): 651.1 mm

62.Λίλλη (Γαλλία): 645.9 mm

63.Τουλώνη (Γαλλία): 645.3 mm

64.Βιέννη (Αυστρία): 642.9 mm

65.Μάννχαϊμ (Γερμανία): 642.0 mm

66.Ελσίνκι (Φινλανδία): 635.4 mm

67.Νυρεμβέργη (Γερμανία): 627.0 mm

68.Αννόβερο (Γερμανία): 622.7 mm

69.Λονδίνο (Ην. Βασίλειο): 611.3 mm

70.Παλέρμο (Ιταλία): 611.0 mm

71.Κατάνη (Ιταλία): 609.0 mm

72.Κατοβίτσε (Πολωνία): 608.5 mm

73.Παρίσι (Γαλλία): 607.4 mm

74. Μόσχα (Ρωσία): 600.6 mm

Από 500 εώς 599.9 mm:

75 .Κίεβο (Ουκρανία): 598.3 mm

76. Βαρκελώνη (Ισπανία): 590.1 mm

77. Κοπεγχάγη (Δανία): 589.7 mm

78. Βουκουρέστι (Ρουμανία): 586.5 mm

79. Λειψία (Γερμανία): 586.0 mm

80. Βρόκλαβ (Πολωνία): 582.8 mm

81. Μπρατισλάβα (Σλοβακία): 582.6 mm

82. Μασσαλία (Γαλλία): 582.0 mm

83. Βερολίνο (Γερμανία): 580.7 mm

84. Σόφια (Βουλγαρία): 574.9 mm

85. Ρίγα (Λετονία): 568.3 mm

86. Ταλλίν (Εσθονία): 565.3 mm

87. Βαλλέτα (Μάλτα): 553.3 mm

88. Βαρσοβία (Πολωνία): 550.2 mm

89. Τσισινάου (Μολδαβία): 542.0 mm

90. Ντνίπροπετρόβσκ (Ουκρανία): 539.0 mm

91. Σεβίλλη (Ισπανία): 533.7 mm

92 .Γκτάνσκ (Πολωνία): 528.0 mm

93. Μάλαγα (Ισπανία): 526.0 mm

94. Λότζ (Πολωνία): 524.0 mm

95. Καρκίβ (Ουκρανία): 519.0 mm

96. Βουδαπέστη (Ουγγαρία): 517.9 mm

97. Πόζναν (Πολωνία): 513.3 mm

98. Σκόπια (ΠΓΔΜ): 509.6 mm

99. Στοκχόλμη (Σουηδία): 502.8 mm

Από 400 εώς 499.9 mm:

100. Ντόνετσκ (Ουκρανία): 492.0 mm

101. Πράγα (Τσεχία): 479.1 mm

102. Βαλένθια (Ισπανία): 468.7 mm

103. Θεσσαλονίκη (Ελλάδα): 458.6 mm

104. Μαδρίτη (Ισπανία): 438.9 mm

105. Πάλμα ντε Μαγιόρκα (Ισπανία): 427.0 mm

106. Οδησσός (Ουκρανία): 401.5 mm

Από 300 εώς 399.9 mm:

107. Αθήνα (Ελλάδα): 399.8 mm

108. Σαραγόσα (Ισπανία): 340.4 mm

ΠΡΟΣΗΝΕΜΕΣ & ΥΠΗΝΕΜΕΣ ΠΟΛΕΙΣ/ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΕΣ

Όπως βλέπουμε, ο μέσος ετήσιος υετός στις παραπάνω κυμαίνεται από 340.4 mmστη Σαραγκόσα της Ισπανίας (θέση 108) εώς 1689.8 mmστην Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου (θέση 1). Πόλεις ή πρωτεύουσες που έχουν θαλάσσιο άνοιγμα προς τα Δ/ΝΔ δέχονται μεγαλύτερα ύψη υετού απ΄ότι πόλεις που έχουν θαλάσσιο άνοιγμα προς να Α/ΝΑ. Αν η μορφολογία του εδάφους είναι ήπια (σχεδόν πεδινή), οι Δ/ΝΔ υετοφόροι άνεμοι διεισδύουν βαθύτερα στην ενδοχώρα και οι διαφορές ύψους υετού μικραίνουν ανάμεσα στην παράκτια και εσωτερική (ηπειρωτική) ζώνη. Τέτοια περίπτωση είναι η ΒΔ ηπειρωτική Ευρώπη (Benelux, Γερμανία), όπου ανατολικά της Βόρειας Θάλασσας, η μεγάλη πεδιάδα (από βόρεια Γαλλία μέχρι Πολωνία – Λευκορωσία – Ρωσία) επιτρέπει την ανεμπόδιστη διέλευση των θαλασσίων/υγρών (ατλαντικής προέλευσης) αερίων μαζών μέχρι την ανατολική Γερμανία. Σε όλο το μήκος αυτής της ζώνης, ο ετήσιος υετός κυμαίνεται από ~885 mm(στις ακτές Βόρειας Θάλασσας) εώς 560 mm(γερμανοπολωνική μεθόριος).

Στην περίπτωση που εμφανίζονται υψώματα ή ορεινές εξάρσεις πολύ κοντά στους Δ/ΝΔ ανέμους, ο ετήσιος υετός εμφανίζει απότομη αύξηση Δ/ΝΔ των εξάρσεων αυτών, αλλά αμέσως ανατολικότερα αυτών ο υετός μειώνεται σημαντικά. Τέτοιες περιπτώσεις εμφανίζονται σε όλες τις (ορεινές) χερσονήσους της Ευρώπης (Σκανδιναβική, Ιβηρική, Ιταλική & Βαλκανική), όπου η υετικές αντιθέσεις μεταξύ δυτικών και ανατολικών πλευρών τους είναι συχνά εντυπωσιακές. Από τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις είναι π.χ. η Ποντγκόριτσα (από τις πλέον προσήνεμες πόλεις της Ευρώπης) με μέσο ετήσιο υετό 1689.8 mm, ενώ περίπου 300 χλμ Α/ΝΑ, πόλη των Σκοπίων δέχεται μόλις 509.6 mm (υπερτριπλάσια διαφορά). Παρόμοιο φαινόμενο βλέπουμε και στην Ιβηρική: η παράκτια πόλη του Πόρτο δέχεται 1260.4 mm, ενώ περίπου 500 χλμ Α/ΝΑ, η Μαδρίτη δέχεται μόλις 438.9 mm. Άλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι το βόρειο Ην. Βασίλειο (Σκωτία): η προσήνεμη Γλασκώβη δέχεται 1245 mm, ενώ το μόλις 120 χλμ ανατολικότερα Εδιμβούργο αρκείται στα 664.5 mm. Ο ακόλουθος πίνακας ταξινομεί τις ευρωπαϊκές πόλεις/πρωτεύουσες σε προσήνεμες και υπήνεμες:

Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ιωάννης Γιαλαμάς (Weerman)

Διαβάστε επίσης

Η υετική διαίτα του Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα

Η υετική διαίτα του Οκτωβρίου στην Ελλάδα

Ετήσιος δείκτης ραγδαιότητας στην Ελλάδα

Υετικό ιστορικό Αθήνας

Βροχομετρικός χάρτης Ελλάδας

Ημέρες καταιγίδας στην Ελλάδα

Ενδοετήσια πορεία υετού στην Ελλάδα

Θερινός υετός

Σχέση υετού μεταξύ θερμής και ψυχρής περιόδου

Διαδοχικές ημέρες χωρίς υετό

fΚοινοποίηση

Tweet