Meteoclub.gr

Ο αιώνιος πάγος εξαφανίζεται στην Αρκτική - Video

H αρκτική είναι περιτρυγυρισμένη από ξηρά. Έτσι η κουβέρτα του θαλάσσιου πάγου που σχηματίζεται εκεί το χειμώνα δεν είναι εντελώς ελεύθερη να διαφύγει προς τα ζεστότερα νοτιότερα νερά. Εξαιτίας αυτής της γεωγραφίας, είναι συνηθισμένο ο θαλάσσιος πάγος να ευδοκιμεί για πολλά χρόνια σε μεγάλα ύψη μεγαλώνοντας σε πυκνότητα και μέγεθος, που αυτό τον βοηθάει να επιβιώνει καλύτερα ενάντια στο λιώσιμο του καλοκαιριού. Ή μάλλον έτσι πιστεύαμε μέχρι σήμερα...

Το παρακάτω video δείχνει πόσο δραματικά έχει μειωθεί το ποσοστό του "πολυετή" πάγου (πάγος ο οποίος έχει επιβιώσει τουλάχιστον 1 καλοκαιρινή σεζόν χωρίς να λιώσει) την τελευταία εικοσαετία. Βασισμένο σε δορυφορικές αναλύσεις και παρακολουθήσεις των πακέτων πάγου μέσα στο χρονικό αυτό ορίζοντα, ο χάρτης του βίντεο δείχνει την ηλικία του θαλάσσιου πάγου κατά προσέγγιση κάθε μία εβδομάδα από τον Ιανουάριο του 1987 έως τα μέσα του καλοκαιριού του 2011 . Η ηλικία του πάγου αυξάνεται από το βαθύ μπλε (1 χρονού) έως το λευκό (9 ετών η γηραιότερος).

Στα εξωτερικά τμήματα του ωκεάνιου τερέν ο πάγος είναι εποχιακός , σχηματίζεται κάθε χειμώνα και λιώνει κάθε καλοκαίρι. Στην βορειοανατολική ακτή της Γροιλανδίας , ένας ποταμός γηραιότερου πάγου ρέει συνεχόμενα έξω από την Αρκτική από το στενό Fram σε ζεστότερτα νερά. Φυσικές μεταβλητές επιταχύνουν την απώλεια αυτού του πάγου ανά μερικά χρόνια και σε άλλα την επιβραδύνουν.

Ιστορικά, αυτός ο θαλάσσιος ποταμός ήταν η μεγαλύτερη οδός από την οποία η Αρκτική έχανε τον πιο πολύ πολυετή πάγο. Η εξαγωγή αυτή ήταν σε ισορροπία από ωκεάνια ρεύματα και ανέμους από την άλλη μεριά της Αρκτικής. Ο νεώτερος πάγος στην άλλη μεριά της αρκτικής παγιδευόταν σε ένα τεράστιο loop  ονομαζόμενο ως Beaufort Gyre . Ο πάγος μπορούσε να μείνει σε αυτό το loop για χρόνια μεγαλώνοντας σε έκταση και πυκνότητα. Γενικά το Beaufort Gyre ήταν ο τόπος της δημιουργίας των πολυετών πάγων.

Όμως από τα τέλη της δεκαετίας του 90' ο πάγος που ταξιδεύει στα νοτιότερα σημεία του Gyre σπάνια επιβιώνει του καλοκαιρινού λιωσίματος. Με άλλα λόγια ο πάγος στην μηχανή αυτή του Gyre μένει λιγότερο στο loop με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μεγαλώσει σε ηλικία και κατ'επέκταση σε όγκο και πυκνότητα. Στα μέσα της δεκαετίας του 80' μεταβίας το 75% των πάγων επιβίωνε τουλάχιστον ένα καλοκαίρι χωρίς να λιώσει- σήμερα μόνο το 45% επιβιώνει. Μετά το ρεκόρ του 2007 που ο πάγος συρικνώθηκε όσο ποτέ, δεν υπάρχει πλέον πολύ παλιός πάγος (9 η περισσότερων χρόνων) στην κεντρική αρκτική. Μόνο μία λεπτή γραμμή παραμένει στιβαγμένη στα Καναδικά νησιά της Αρκτικής.

Η απώλεια του πολυετή πάγου είναι μαζί και αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής αλλά και μοιραία επιταγχυντής της. Όσο λιγότερος πολυετής πάγος υπάρχει στον παγετώνα τόσο ευκολότερα λιώνει το καλοκαίρι ο πάγος. Όσο περισσότερος πάγος λιώνει τόσο περισσότερη επιφάνεια του ωκεανού μένει εκτεθημένη στις ηλιακές ακτίνες 24 ώρες το 24ωρο. Ο λευκός πάγος ανακλά τις ακτίνες του ήλιου , αλλά ο σκοτεινός μαύρος ωκεανός τις απορροφά θερμαίνοντας τον ωκεανό επιταγχύνοντας έτσι το λιώσιμο.

Δείτε το VIDEO:

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ 

Τα δεδομένα παρέχονται από : James Maslanik, University of Colorado
Χάρτες: Ned Gardiner and Hunter Allen
Animation video:Richard Rivera, Rebecca Lindsey
Πηγή: http://www.noaa.gov

fΚοινοποίηση

Tweet